Golden retriever to rasa stworzona jako myśliwska, ale zarówno wraz ze zmieniającą się rzeczywistością, jak i rolą psa doskonale dostosowała się do współczesnego świata. Obecnie golden doskonale odgrywa rolę psa rodzinnego. Łatwy w wychowaniu i nauczeniu czystości, nienachalny w swojej obecności w domu – nie oczekuje cały czas zainteresowania sobą od członków rodziny, a jednocześnie chętnie uczestniczy w jej życiu. Delikatny w stosunku do dzieci, współuczestnik ich zabaw. Pamiętajmy jednak, że gdy śpi w swoim posłaniu, oczekuje, że nikt raptownie nie będzie go budził lub przytulał, o czym dzieci często zapominają.

Goldeny równie dobrze radzą sobie jako przewodnicy niewidomych. Ich stabilny charakter, zapatrzenie we właściciela oraz inteligencja i łatwość uczenia stanowią doskonałą bazę do przygotowania idealnych przewodników niewidomych właścicieli. Ta droga jest trudna, poprzedzona licznymi testami, którym są poddawane szczenięta, a później już młode psy, wymagającym treningiem, któremu nie sprosta każdy osobnik, bo zarówno ludzie, jak i psy mają swoje indywidualne cechy oraz predyspozycje.

Goldeny doskonale odgrywają też rolę psów poszukujących ludzi w ratownictwie górskim. Ich zdolności w tej dziedzinie zaczęto wykorzystywać w latach 70. ubiegłego stulecia w Szkocji. Także w Polsce, w połowie lat 90. XX w., pierwszy golden polskiej hodowli trafił do grupy ratowniczej, świetnie sobie radząc w nowej dla siebie roli.

Do dziś goldeny są wykorzystywane w swojej pierwotnej roli, tzn. psa myśliwskiego. Jak większość myśliwskich psów ras angielskich, golden ma wąską specjalizację – to aporter zestrzelonej zwierzyny, głównie ptactwa i zwykle z wody, chociaż w polu radzi sobie równie doskonale. Jego specjalizacja nie sprzyjała popularności rasy wśród myśliwych na kontynencie, gdzie poszukiwany był raczej wszechstronny pies myśliwski.

Bardzo często kupno goldena jako psa rodzinnego kończyło się także obecnością na wystawach, choć wcześniej takich planów właściciel nie miał. Tak najczęściej powstają hodowle.